εύπρεπος

εὔπρεπος, -ον (Μ)

ο καθωσπρέπει, ο ταιριαστός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού ευπρεπής κατά τα επίθ. σε -ος (πρβλ. ά-πρεπος, μεγαλό-πρεπος)].